Finansal teknolojiler (FinTech), bankacılık ve ödeme sistemlerinden sigortacılığa, yatırım araçlarından kripto paralara kadar pek çok alanda devrim yaratmış durumda. Bu teknolojiler, kullanıcıya hız, erişilebilirlik ve kolaylık sunarken, geleneksel sistemlerin hantallığını ve sınırlılıklarını aşma iddiasıyla öne çıkıyor. Ancak her teknolojik devrim gibi, FinTech dalgası da kendi içinde büyük güvenlik açıklarını ve yeni risk alanlarını barındırıyor. Üstelik bu riskler sadece bireyleri değil, tüm finansal sistemin istikrarını tehdit edebilecek kadar büyük.
FinTech’in büyüme hızını yakalamakta zorlanan regülasyon sistemleri, güvenlik sorunlarının önüne geçmekte çoğu zaman yetersiz kalıyor. Gelişen uygulamalar ve API tabanlı altyapılar; açık bankacılık, dijital cüzdanlar, akıllı sözleşmeler gibi inovatif çözümler getiriyor ama aynı zamanda daha karmaşık ve çok katmanlı bir saldırı yüzeyi oluşturuyor. Bu sistemlerdeki her yeni özellik, potansiyel bir açık anlamına geliyor. Kötü niyetli aktörler, finansal veri ve dijital varlıkların olduğu bir ortamda boş durmuyor. Sonuç: Kullanıcı hesaplarının ele geçirilmesi, sahte ödeme yönlendirmeleri, dijital dolandırıcılık ve hatta akıllı sözleşme açıklarıyla büyük fon kayıpları.
Kimlik doğrulama sistemleri hâlâ en zayıf halkalardan biri. Basit şifrelerle korunan dijital cüzdanlar ya da SMS ile doğrulama yapan platformlar, günümüz siber saldırganlarının kolayca aşabileceği sistemler haline geldi. Deepfake teknolojileriyle desteklenen sosyal mühendislik saldırıları da giderek daha sofistike hale geliyor. Dolayısıyla kullanıcıların “bilinçli” olması artık yeterli değil; sistemin kendisinin kullanıcıyı aktif biçimde koruyacak şekilde inşa edilmesi gerekiyor.
Veri güvenliği, FinTech için hayati bir mesele. Her işlemde toplanan kişisel ve finansal veriler, siber suçlular için altın değerinde. GDPR, KVKK gibi veri koruma yasaları bu konuda çıtayı yükseltiyor ama uygulamadaki zayıflıklar nedeniyle veri sızıntıları hâlâ yaygın. Öte yandan, verilerin merkezileşmiş sistemlerde depolanması, tek bir sızıntının milyonlarca kullanıcıyı etkileyebilmesi anlamına geliyor.
Blockchain teknolojisi, merkeziyetsizlik ve şeffaflık vaadiyle güvenlik sorunlarına çözüm gibi sunulsa da, pratikte durum pek de parlak değil. Akıllı sözleşme hataları, merkeziyetsiz uygulamalardaki güvenlik açıkları ve kullanıcıların özel anahtarlarını yönetememesi gibi nedenlerle büyük kayıplar yaşanıyor. Öyle ki birçok hack vakasında teknolojiye değil, kullanıcı hatalarına ya da zayıf kodlamaya dayalı açıklar kullanılıyor.
Mobil uygulamaların yaygınlığı da yeni bir risk alanı oluşturuyor. Kullanıcılar her gün onlarca FinTech uygulamasına cihazlarından erişiyor. Ancak her uygulama yeterince güvenli değil. Kötü niyetli yazılımlar, sahte uygulamalar ve izinlerle veri toplayan üçüncü taraf bileşenler, kullanıcıların verilerini kolayca dışarı sızdırabiliyor. Bu noktada platform sağlayıcıların daha sıkı denetim uygulaması ve şeffaflık sağlaması şart.
FinTech şirketlerinin büyük çoğunluğu, teknoloji odaklı büyüme planlarını güvenlikten önce konumlandırıyor. Ancak bu strateji uzun vadede büyük felaketlere yol açabilir. Güvenlik bir “ekstra” değil, sistemin temel taşı olarak görülmeli. Bunun için de şirketlerin sadece teknoloji geliştirme ekiplerini değil, siber güvenlik uzmanlarını da ilk günden itibaren sürece dahil etmeleri gerekiyor.
Son olarak, regülasyonun önemi göz ardı edilemez. FinTech’in hızlı gelişimi, çoğu zaman yasal çerçevelerin gerisinde kalıyor. Bu da hem kullanıcıların hem de sistemin korunmasız kalmasına neden oluyor. Ulusal ve uluslararası düzeyde daha güçlü, esnek ve teknolojiye uyumlu regülasyonlara ihtiyaç var. Ancak denetim de abartıldığında inovasyonu boğma riski taşıyor. Bu nedenle dengeyi bulmak şart.
Finansal teknolojiler ekonominin geleceği olabilir. Ancak bu gelecek, yalnızca sağlam bir güvenlik altyapısı ile mümkün. Aksi halde, yüksek hızla çalışan ama fren sistemi olmayan bir araca dönüşür. Bu aracın nereye çarpacağı belli olmaz. Güvenlik, FinTech dünyasında bir lüks değil; var olmanın temel koşulu.
